30 Hema toeters in een boom
Door: wnfannelijn
Blijf op de hoogte en volg Annelijn
23 Oktober 2010 | China, Peking
De Chinese regering – die veel waarde hecht aan cultureel erfgoed – bedacht een noodplan om de unieke vogel te redden. Samen met WWF bedachten ze het volgende: geen pesticiden & kunstmest meer in de Ibis-rijstvelden zodat het glibberige aaltje zou blijven leven als potentieel voedsel voor de ibis. Kijk! Daar word ik natuurlijk heel enthousiast van. Ik kon niet wachten totdat we de boer gingen ontmoeten, die als een van de eerste met de teelt van Groene Rijst is begonnen.
Vanuit de Qinling Mountains – waar ik, Jinna en de Jeep-chauffeer in een hotel geslapen hadden – was het een dikke twee uur rijden naar de rijstvelden, die aan de voet van de Qinling Mountains liggen. De Crested Ibis wil namelijk het beste uit twee werelden: de hoge bomen op de berghellingen voor 's nachts en de rijstvelden voor overdag. Het was voor mij een feest om door de rijstvelden te rijden. Het is een grappige ontdekking: ik fotografeer liever een veld met Groene Rijst dan een panda in een hok. Groene Rijst betekent voor mij: duurzame ontwikkeling. Een panda in een hok vind ik eigenlijk heel erg verdrietig.
Toen we bij het huis van de boer aankwamen, was hij nog niet thuis. Tijdens het wachten maakte ik foto's van kroppen sla tussen de perenbomen. Met al die agrarische producten om me heen was ik helemaal in mijn element! Na een dik half uur kwam er een klein busje het erf opgereden. Behalve de boer stapte er ook een luidruchtig Taiwanees echtpaar uit met camera's waar lenzen zo groot als een barkruk opgeschroefd zaten. Ze hadden net de Crested Ibis en nog een tiental andere bijzondere vogels gefotografeerd (daarom waren ze zo luidruchtig: ze waren er nog heel erg opgewonden van).
Even later vertelde de boer mij dat zijn leven een stuk leuker geworden was. Hij was niet meer alleen rijstteler maar ook een gids voor birdwatching. Zijn jaarinkomen was enorm verbeterd. In z'n vrije tijd gaf hij ook excursies aan schoolkinderen; hij vond het belangrijk dat de nieuwe generatie betrokken werd bij natuurbeheer. Bovendien voelde hij zich – nu hij geen chemische middelen meer gebruikte – ook in harmonie met de natuur. En met hem nog 4.000 families. De Groene Rijst wordt namelijk in 100 dorpen geteeld. De Groene Rijst wordt tegen een forse meerprijs op de interne markt afgezet (meer vraag dan aanbod). Chinezen blijken geld over te hebben voor natuurzuivere producten. En met de Crested Ibis gaat het ook een stuk beter: er zijn er 1000 in het wild en 500 in gevangenschap. Toch bijzonder dat een met uitsterven bedreigde vogel zoveel in beweging kan zetten.
Na het gesprek met de boer zijn we terug de bergen in gereden: we gingen Panda Habitat bezoeken. Onderweg maakte we nog een tussenstop bij een school om een bibliotheek met natuurboeken te bezoeken, een initiatief van het WWF om kinderen die praktisch in de Panda Habitat wonen natuureducatie aan te bieden. De bibliotheek loopt goed: de kinderen vinden het heerlijk om elke week nieuwe boeken te halen en die te lezen in het mooi ingerichte leeslokaal. Overigens hing bij de ingang van de school een bord met daarop een haardracht voorschrift: stekeltjes voor jongens en staartjes voor meisjes. Het geheim van de saaie kinderkapsels in ontrafeld!
In het bergdorp waar we gingen overnachten, bleek een Ibis-slaapboom te staan. De volgende ochtend ben ik om 6 uur opgestaan om het uitvliegen van Ibissen te bekijken. Om half zeven stond ik onder de boom, waar de dertig Ibissen langzaam ontwaakten. Ze toeterden weemoedig naar elkaar en schudden hun veren wat op. Ze hadden niet zo'n haast met uitvliegen en ik moest terug naar Jinna. We gingen namelijk met een gids wandelen door de Panda Habitat. Terwijl ik terug naar het hotel holde, hoorde ik opeens geklapwiek achter mij en zag ik toch nog de Ibissen voorbij fladderen. Als ze naar Sesamstraat in plaats van naar de Groene Rijstvelden waren gevlogen, had ik het ook geloofd.
Goed. De Panda Habitat. Heel idyllisch met klaterende watervallen, ruisende loofbomen, wuivende bamboestruiken en steile kliffen. Een bijzonder idee dat hier op andere momenten – als er geen mensen zijn – panda's over hetzelfde pad lopen. Het pad is namelijk gemaakt door wilde dieren en de mensen maakten er ook handig gebruik van. We waren bijna aan het eind van de wandeling toen ik plotseling een enorm gekraak in de bosjes hoorde. Nee, helaas geen panda maar wel een Takin. Een wilde geit ter grootte van een koe. Wauw! Ik pakte snel mijn camera en maakte foto's totdat ik de gids en Jinna achter mij angstig hoorde roepen dat ik onmiddellijk (lees: ONMIDDELLIJK) moest maken dat ik wegkwam. Takins blijken enorm gevaarlijk te zijn. Anyway. Ik leef nog en ik heb een foto van een Takin.
Nou. De Takin was een opwindende afsluiting van mijn China avontuur. Gisteren heb ik nog een toeristisch dagje in Xi'an gehad. Ik ben met een bus vol andere toeristen achter een gids met een blauw vlaggetje aangelopen om de Terracotta Warriors en nog drie massa-toeristische 'scenic spots' te bekijken. Heerlijk: een dagje niet nadenken.
See you soon in Holland!
-
22 Oktober 2010 - 20:48
Mudra:
Ik word al bang van die takin als ik oog in oog met die spannende foto ben achter mijn veilige computerscherm.Een wild dier betrapt door een pambassador!Wonderlijke laatste ontmoeting. Tot morgen. Lievelijn,een hele goede reis. Hou het licht van Urk in de gaten. -
25 Oktober 2010 - 10:34
Jorien:
en nu wil ik die sesamstraat vogel ook wel eens zien...
Tot gauw!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley