Erectum massage
Door: wnfannelijn
Blijf op de hoogte en volg Annelijn
24 September 2010 | China, Chengdu
Eergisteravond kon ik door de jetlag niet in slaap vallen en vanmorgen werd ik wakker doordat er op mijn hoteldeur werd geklopt door mijn host family. Het was 8 uur en we moesten om 8 uur in de auto zitten om naar de Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding te gaan. Halsoverkop heb ik me aangekleed en mijn camera meegegrist en ben naar beneden gerend. Door de slechte nachtrust en het stressvolle opstaan werd ik zo duizelig dat ik geen trek had in ontbijt en koffie. Ik was gelukkig niet de enige te late Pambassador: in de lobby kwam ik Jellyfish tegen, het graatmagere fotomodel uit Taiwan. Overigens is Jellyfish een van mijn favoriete medekandidaten. Ondanks dat ze geen vet op haar lijf heeft is ze een warme persoonlijkheid en super aardig en behulpzaam. Ik ga graag naast haar zitten tijdens briefings en meetings.
Anyway, mijn host family was redelijk in paniek door mijn late optreden en de stemming in de auto was behoorlijk zenuwachtig. Eenmaal op de Research Base bleek de paniek overbodig. De andere Pambassadors en hun host families stonden nog rustig bij de ingang te wachten op onze gids van die dag. Ik ben haar naam vergeten. Overigens stellen de meeste Chinezen zich met 2 namen voor: hun Chineze naam (onverstaanbaar) en hun Engelse naam (ook onverstaanbaar). Ook Jellyfish moest haar Engelse nickname een paar keer herhalen voordat ik het verstond, hoewel dat waarschijnlijk ook kwam omdat ik het niet kon geloven dat ze echt zo heette.
De dag begon fantastisch. We kregen een rondleiding langs de pinda's (zoals de Chinezen het woord panda uitspreken). Wat zijn ze leuk! Ze liggen als zitzakken op hun rug de hele dag bamboe te knagen. Doordat ze er niet alleen komisch bijliggen maar ook heel traag bewegen, zijn ze geweldig grappig om naar te kijken. De pindapeuters waren helemaal een feest. In slow motion speelden ze met elkaar, zo schattig. Dat trage bewegen is overigens om energie te besparen. Ze moeten wel 10 tot 14 uur bamboe eten per dag om voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen.
Na de geweldige ontmoeting met de panda's kregen we een college over de geschiedenis van de Research Base en daarna volgde natuurlijk een tweede welkomstceremonie. Alle officials van de Research Base hielden een speech en ook wij – de Pambassadors – moesten ons weer voor een rij klikkende en zoemende camera's voorstellen. Hoewel ik er al aardig aan begin te wennen, is het jammer voor mij dat ik het in het Engels moet zeggen. Daardoor kom ik minder spontaan uit de verf als ik zou willen. Gelukkig spreken de Chinezen ook geblekkig Engels. Voor de zekerheid trek ik leuke jurkjes aan en zwaai ik met mijn grote 7D camera om visueel indruk te maken.
Na de ceremonie heb ik eerst geluncht met mijn host family (zij verzorgen de hele week mijn lunch en diner) en daarna kregen we weer een 'ppt', zoals ze een lezing noemen. Het ging over de namen en karakteristieken van de panda's. Vervolgens zijn we het park nog een keer doorgerend en bij elk hok werd een naam geroepen. Voor mij klonk elke naam als 'Jinjin' en na een tijdje gaf ik de hoop op dat ik de panda's zelfstandig zou kunnen identificeren aan 'Mickey Mouse' oren of 'brede neus'. Overigens werden we continue op de voet gevolgd door de pers en af en toe moest iemand van ons de vraag 'Hoe voelt het om hier te zijn' voor een camera van een of andere Chineze omroep beantwoorden. In het antwoord moest je in ieder geval noemen dat de mensen in Chengdu 'warm hearted' zijn. Wat gelukkig echt waar is.
Na het identificeren van de panda's kregen we nog een lezing. Dit keer over kunstmatige inseminatie. Sinds de mannetjes 'rectum massage' en 'electric stimulus' krijgen, is het er technisch enorm op vooruit gegaan en worden er sinds 2006 tussen de 9 en 15 pandababy's per jaar op de Research Base geboren. Ik ben benieuwd of de Pambassadors ook ingewijd worden in deze techniek. We leren tenslotte ook pandabrood bakken, bamboe schoonmaken en pandababy's knuffelen.
Na de lezing was ik KAPOT. De slechte nachtrust, geen ontbijt en geen koffie en de overdosis aan informatie in supertempo had me compleet uitgeput. Gelukkig leefde mijn host family erg met mij mee en hebben ze op mijn verzoek een simpel en snel diner geregeld: noedels bij de Japanner. Heerlijk!
Anyway, mijn host family was redelijk in paniek door mijn late optreden en de stemming in de auto was behoorlijk zenuwachtig. Eenmaal op de Research Base bleek de paniek overbodig. De andere Pambassadors en hun host families stonden nog rustig bij de ingang te wachten op onze gids van die dag. Ik ben haar naam vergeten. Overigens stellen de meeste Chinezen zich met 2 namen voor: hun Chineze naam (onverstaanbaar) en hun Engelse naam (ook onverstaanbaar). Ook Jellyfish moest haar Engelse nickname een paar keer herhalen voordat ik het verstond, hoewel dat waarschijnlijk ook kwam omdat ik het niet kon geloven dat ze echt zo heette.
De dag begon fantastisch. We kregen een rondleiding langs de pinda's (zoals de Chinezen het woord panda uitspreken). Wat zijn ze leuk! Ze liggen als zitzakken op hun rug de hele dag bamboe te knagen. Doordat ze er niet alleen komisch bijliggen maar ook heel traag bewegen, zijn ze geweldig grappig om naar te kijken. De pindapeuters waren helemaal een feest. In slow motion speelden ze met elkaar, zo schattig. Dat trage bewegen is overigens om energie te besparen. Ze moeten wel 10 tot 14 uur bamboe eten per dag om voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen.
Na de geweldige ontmoeting met de panda's kregen we een college over de geschiedenis van de Research Base en daarna volgde natuurlijk een tweede welkomstceremonie. Alle officials van de Research Base hielden een speech en ook wij – de Pambassadors – moesten ons weer voor een rij klikkende en zoemende camera's voorstellen. Hoewel ik er al aardig aan begin te wennen, is het jammer voor mij dat ik het in het Engels moet zeggen. Daardoor kom ik minder spontaan uit de verf als ik zou willen. Gelukkig spreken de Chinezen ook geblekkig Engels. Voor de zekerheid trek ik leuke jurkjes aan en zwaai ik met mijn grote 7D camera om visueel indruk te maken.
Na de ceremonie heb ik eerst geluncht met mijn host family (zij verzorgen de hele week mijn lunch en diner) en daarna kregen we weer een 'ppt', zoals ze een lezing noemen. Het ging over de namen en karakteristieken van de panda's. Vervolgens zijn we het park nog een keer doorgerend en bij elk hok werd een naam geroepen. Voor mij klonk elke naam als 'Jinjin' en na een tijdje gaf ik de hoop op dat ik de panda's zelfstandig zou kunnen identificeren aan 'Mickey Mouse' oren of 'brede neus'. Overigens werden we continue op de voet gevolgd door de pers en af en toe moest iemand van ons de vraag 'Hoe voelt het om hier te zijn' voor een camera van een of andere Chineze omroep beantwoorden. In het antwoord moest je in ieder geval noemen dat de mensen in Chengdu 'warm hearted' zijn. Wat gelukkig echt waar is.
Na het identificeren van de panda's kregen we nog een lezing. Dit keer over kunstmatige inseminatie. Sinds de mannetjes 'rectum massage' en 'electric stimulus' krijgen, is het er technisch enorm op vooruit gegaan en worden er sinds 2006 tussen de 9 en 15 pandababy's per jaar op de Research Base geboren. Ik ben benieuwd of de Pambassadors ook ingewijd worden in deze techniek. We leren tenslotte ook pandabrood bakken, bamboe schoonmaken en pandababy's knuffelen.
Na de lezing was ik KAPOT. De slechte nachtrust, geen ontbijt en geen koffie en de overdosis aan informatie in supertempo had me compleet uitgeput. Gelukkig leefde mijn host family erg met mij mee en hebben ze op mijn verzoek een simpel en snel diner geregeld: noedels bij de Japanner. Heerlijk!
-
24 September 2010 - 07:05
Yvonne Veldkamp:
Hallo Annelijn, wat leuk dat je hier aan mee doet en dat je bij de laatste 12 zit! Wat knap! Je schrijft ook erg leuk en we zullen je zeker verder gaan volgen in je race! Heel veel succes!
De hartelijke groeten Jan en Yvonne (vakantie Roemenie) -
24 September 2010 - 07:13
Marjan:
Probeer druivensuiker snoepjes te bemachtigen voor de energie en tegen de duizeligheid. Voetmassage zou goed zijn. Chinese specialiteit!Heb de panda-video's bekeken. Heel grappig. Liefs, Marjan -
24 September 2010 - 07:21
Ino:
Hoi Annelijn, tof dat je er bent gekomen. Denk ook aan jezelf anders moeten we hier pandakoekjes voor jou gaan bakken. heel veel plezier, sucses en leerzame momenten. Lieve groet van ons beiden -
25 September 2010 - 10:22
Mudra:
Je ziet er geweldig uit op het podium. Leuke foto's en grappige filmpjes van jullie avontuur. -
28 September 2010 - 18:59
Katrien:
Hi Annelijn, ik lig helemaal dubbel om je verhaaltjes. Ga je please een heel boek vol schrijven hierover? Haha Groetjes, Katrien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
