Heel veel Chinezen en nog meer Chinezen
Door: wnfannelijn
Blijf op de hoogte en volg Annelijn
28 September 2010 | China, Chengdu
In het schema stond dat we zondag een vrije dag hadden zodat onze host families ons Chengdu konden laten zien. Ik weet niet wat Chinezen onder 'vrij' verstaan maar ik denk dan aan uitslapen (heeeeeeeel lang uitslapen!) en dan misschien een tempeltje meepikken? Echter ik werd geacht om 7:45 uur klaar te staan in de lobby van het hotel. Samen met de Pambassador uit Zuid-Afrika gingen we op statiebezoek naar een lagere school. Op het sportveld stonden de kleuters en de iets oudere kinderen in lange rijen opgesteld. Ik heb ze niet geteld maar ik denk dat het wel meer dan duizend mini Chineesjes waren. Ik liep als Maxima langs de kinderen die verlegen en opgewonden naar mij en de andere Pambassador zwaaiden. Op het podium stond een hele lieve juffie, die de massa met een microfoon toesprak. Ik dacht even dat ik in een welkomst ceremonie voor Pambassadors terechtgekomen was – de kinderen hielden pandaknuffels en pandatekeningen in hun hand – maar het bleek de wekelijks vlagceremonie. Het thema 'Panda' was wel speciaal voor ons uitgekozen.
Na de vlagceremonie hield de Pambassador uit Zuid-Afrika een presentatie. Voor mij zien alle Chinezen er piepjong uit maar aan het niveau en het gewiebel op de stoeltjes te beoordelen was het een klas van 6-jarigen. Ze hadden tekeningen voor ons gemaakt en we kregen ook knuffeldieren van ze. Daarna gingen we naar de Universiteit waar mijn host moeder Jennifer werkt. Daar hebben we een Tibetaanse bibliotheek bezocht. Voordat we de kamer met het rode tapijt, rode behang en rode boekenkastjes betraden, moesten we stoffen sloffen om onze schoenen aantrekken. Het was werkelijk prachtig. Los van het vele rood was alles beschilderd met bloemen en aan het plafond en langs de muren stonden bonte ornamenten. Tibetaanse boeken zijn heel lang en smal en liggen in stoffen zakje in een soort kleine vierkante postvakjes. Onze gids had een wit T-shirt aan met een zwart doodshoofd en de tekst 'Naughty' er op. Daarna hebben we nog een Chinese bibliotheek met tig-jaar oude boeken bezocht. Geweldig!
Na de lunch zijn we naar het appartement van mijn host family gegaan (12 hoog – wat zowat begane grond is voor Chengdu). Hier heb ik mijn powerpoint voorbereid, die ik om 16 uur voor de klasgenoten van Hanson (mijn host family zoon) moest geven. Hanson zit samen met nog 63 kinderen in de brugklas. De klaslokalen zijn net zo groot als de klaslokalen in Nederland dus de kinderen zitten lepeltje aan lepeltje in de schoolbankjes. De lerares had een headset op en projecteerde de lesstof vanaf haar laptop op een enorm tv-scherm voorin de klas. De kinderen hadden uniforms aan dus toen ze vragen gingen stellen – waar veel animo voor was – kon ik niet onthouden wie er al wel en wie er nog niet aan de beurt geweest was. Aan het eind van mijn lezing kreeg ik godzijdank eens geen cadeautjes aangeboden en met lege handen verlieten we het gebouw, precies op het moment dat de bel net was geweest. Als haringen in een ton wisselden de kinderen van klaslokaal. Alles in China is druk en overvol, van de schoolgebouwen tot en met het verkeer en de torenhoge flats. Mijn host family staat dan ook vierkant achter de een-kind-politiek want ook zij voelen aan dat de populatie in China uit de hand gelopen is.
Op de terugweg naar huis hebben we nog even een tussenstop gemaakt in een bamboetuin waar een beroemde dichteres heeft gewoond en na het diner hebben we in een soort gokhal majong gespeeld. De majong tafeltjes staan wel discreet in aparte kamertjes. Wij hebben niet om geld gegokt. Gelukkig maar want ik heb alle partijtjes verloren.
Na de vlagceremonie hield de Pambassador uit Zuid-Afrika een presentatie. Voor mij zien alle Chinezen er piepjong uit maar aan het niveau en het gewiebel op de stoeltjes te beoordelen was het een klas van 6-jarigen. Ze hadden tekeningen voor ons gemaakt en we kregen ook knuffeldieren van ze. Daarna gingen we naar de Universiteit waar mijn host moeder Jennifer werkt. Daar hebben we een Tibetaanse bibliotheek bezocht. Voordat we de kamer met het rode tapijt, rode behang en rode boekenkastjes betraden, moesten we stoffen sloffen om onze schoenen aantrekken. Het was werkelijk prachtig. Los van het vele rood was alles beschilderd met bloemen en aan het plafond en langs de muren stonden bonte ornamenten. Tibetaanse boeken zijn heel lang en smal en liggen in stoffen zakje in een soort kleine vierkante postvakjes. Onze gids had een wit T-shirt aan met een zwart doodshoofd en de tekst 'Naughty' er op. Daarna hebben we nog een Chinese bibliotheek met tig-jaar oude boeken bezocht. Geweldig!
Na de lunch zijn we naar het appartement van mijn host family gegaan (12 hoog – wat zowat begane grond is voor Chengdu). Hier heb ik mijn powerpoint voorbereid, die ik om 16 uur voor de klasgenoten van Hanson (mijn host family zoon) moest geven. Hanson zit samen met nog 63 kinderen in de brugklas. De klaslokalen zijn net zo groot als de klaslokalen in Nederland dus de kinderen zitten lepeltje aan lepeltje in de schoolbankjes. De lerares had een headset op en projecteerde de lesstof vanaf haar laptop op een enorm tv-scherm voorin de klas. De kinderen hadden uniforms aan dus toen ze vragen gingen stellen – waar veel animo voor was – kon ik niet onthouden wie er al wel en wie er nog niet aan de beurt geweest was. Aan het eind van mijn lezing kreeg ik godzijdank eens geen cadeautjes aangeboden en met lege handen verlieten we het gebouw, precies op het moment dat de bel net was geweest. Als haringen in een ton wisselden de kinderen van klaslokaal. Alles in China is druk en overvol, van de schoolgebouwen tot en met het verkeer en de torenhoge flats. Mijn host family staat dan ook vierkant achter de een-kind-politiek want ook zij voelen aan dat de populatie in China uit de hand gelopen is.
Op de terugweg naar huis hebben we nog even een tussenstop gemaakt in een bamboetuin waar een beroemde dichteres heeft gewoond en na het diner hebben we in een soort gokhal majong gespeeld. De majong tafeltjes staan wel discreet in aparte kamertjes. Wij hebben niet om geld gegokt. Gelukkig maar want ik heb alle partijtjes verloren.
-
28 September 2010 - 06:13
Ingrid En Isa:
Hoi Annelijn, je bent een echte BC'er. Knap hoor dat je je hier zo aan over geeft. Wij stemmen op jou! Bedankt voor de leuke reisverslagen en kom je op Isa's school ook iets vertellen over de panda's? Succes met de laatste loodjes. Liefs Isa en Ingrid -
28 September 2010 - 10:45
Paul En José:
Geweldig je verslagen. Worden wel een beetje jaloers (ondanks alle vermoeienissen) op al die ervaringen !! -
28 September 2010 - 14:00
Tan Smith:
Hoi Annelijn
Geweldig om al je verhalen te lezen en je foto's te bewonderen.
Heel inspirerend om te lezen waar je mee bezig bent.
Onze kleinkinderen hebben je o.a. op het jeugdjournaal gezien en vonden het geweldig.
Zij zijn ook lid van WNF.
Maak je een goede kans te winnen?
Succes nog en geniet vooral!!!
Liefs ook van Nicole,
groet Tan -
29 September 2010 - 09:40
Mudra:
Vanuit een amsterdams internetcafé wens ik je in de finale heel veel inspiratie, genieten en zelfvertrouwen toe. Wat er ook gebeurd, we zijn 'panda'trots op je!!! Liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
